Strefa Klienta
Specjalista od analizy i identyfikacji zagrożeń
Techniczna ocena ryzyka ubezpieczeniowego, którą w towarzystwie ubezpieczeniowym najczęściej powierza się inżynierom, jest ściśle związana z ubezpieczeniami korporacyjnymi. Dotyczy zatem „dużych” klientów prowadzących działalność produkcyjną i usługową. Najczęściej inżynieryjną oceną ryzyka ubezpieczyciele obejmują szeroko pojęty przemysł, a szczególnie te branże, w których w związku z prowadzoną działalnością operacyjną istnieje wysoki poziom zagrożenia zdarzeniami szkodowymi.
Dobrym przykładem może więc być przemysł: energetyczny, ciężki, chemiczny czy związany z przetwórstwem tworzyw sztucznych. W tych obszarach bowiem prawdopodobieństwo materializacji ryzyk, m.in. takich jak pożar czy wybuch, jest duże i wiąże się z poważnymi skutkami, nie tylko dla samej firmy w postaci np. długiego przestoju w produkcji lub nawet likwidacją działalności, ale także może wpływać negatywnie na środowisko naturalne, co w dzisiejszych czasach musi być traktowane jako jeden z priorytetów
Inżynierowie oceny ryzyka współpracują z underwriterami i sprzedawcami, biorąc udział w procesie przygotowania oferty ubezpieczeniowej. Podstawowe zadanie osób na tym stanowisku to analiza i ocena wszelkich aspektów technicznych prowadzonej przez klienta działalności w kontekście bezpieczeństwa technicznego, w tym pożarowego i procesowego oraz zapewnienia ciągłości działania operacyjnego i ochrony mienia.
Inżynier, który widzi więcej
Głównym elementem procesu inżynieryjnej oceny ryzyka jest tzw. audyt ubezpieczeniowy (survey), który odbywa się bezpośrednio u klienta. W ramach audytu inżynierowie dokonują analizy aspektów technicznych funkcjonowania przedsiębiorstwa i oceniają poziom ryzyk w odniesieniu do możliwego zakresu ubezpieczenia (np. pożar, utrata zysku, powódź, szkody maszynowe, OC działalności).
Trzeba jednak podkreślić, że inżynierowie oceny ryzyka nie weryfikują tylko tego, czy klient spełnia wymogi obowiązującego prawa i dysponuje odpowiednią dokumentacją. Tacy specjaliści muszą patrzeć szerzej, a aspekty, które powinny być brane pod uwagę, to: BHP, ochrona przeciwpożarowa, utrzymanie ruchu (awarie maszyn), zagrożenia związane z żywiołami (np. powodzią), zapewnienie ciągłości produkcji, ochrona środowiska i ekspozycja działalności firmy (np. sąsiedztwo). Szersze spojrzenie to także analiza, jak można skuteczniej ograniczyć ryzyko, wychodząc dużo dalej poza obowiązujące przepisy i utarte schematy.
Kolejnym etapem jest zaznajomienie klienta z wnioskami płynącymi z audytu ubezpieczeniowego w formie zaleceń, które mają na celu zmniejszenie określonych rodzajów ryzyka, a w konsekwencji ograniczenie prawdopodobieństwa wystąpienia szkody. Dla klienta to bardzo cenne informacje, ponieważ ubezpieczyciel ma wiedzę na temat przyczyn zdarzeń szkodowych w dziesiątkach branż na całym świecie. Dzięki temu towarzystwo może zaproponować skuteczne sposoby minimalizacji ryzyka wystąpienia takich sytuacji.
Zalecenia mogą dotyczyć np. instalacji systemów gaśniczych lub systemów detekcji pożaru, metody prowadzenia działań remontowych i naprawczych, zmiany sposobu składowania surowców lub produktów, poprawy ochrony mienia i monitoringu lokalizacji czy dywersyfikacji łańcucha dostawców.
Dalsza współpraca między inżynierami z firmy ubezpieczeniowej a klientem dotyczy realizacji zaleceń. Jeśli jest ona systematyczna, długofalowa i oparta na zaufaniu, to jej efektem może być wypracowanie bardzo skutecznych i przyszłościowych rozwiązań.
W PZU jesteśmy przekonani, że przysłowiowa złotówka wydana na prewencję przekłada się na realne oszczędności uzyskane wtedy, gdy zapobiegnie się szkodzie. Należy przy tym pamiętać, że nie każde ryzyko związane z działaniem firmy jest „ubezpieczalne”, dlatego odszkodowanie nie jest gwarantem pokrycia wszelkich strat klienta. Przykładem niech będzie utrata udziału w rynku wynikająca z długiego przestoju zakładu po pożarze.
Dla lubiących się uczyć i podróżników
W PZU do zespołu inżynieryjnej oceny ryzyka dołączają zarówno pracownicy, którzy pełnili podobne funkcje w obszarze ubezpieczeń, jak i osoby związane do tej pory bezpośrednio z branżą produkcyjną i przemysłową. Ich cechy wspólne to umiejętność pracy z dokumentacją techniczną i ekspercka wiedza, w szczególności (choć nie tylko) z zakresu ochrony przeciwpożarowej, BHP czy specjalistycznych branż przemysłowych.
Ważne kryteria to umiejętność i gotowość do samodzielnej nauki. Technologia dynamicznie idzie do przodu, więc trzeba nieustannie interesować się nowoczesnymi rozwiązaniami inżynieryjnymi, by za tym rozwojem nadążyć.
Wyjazdy służbowe osób na tym stanowisku są zazwyczaj planowane z wyprzedzeniem, jednak mogą być relatywnie częste, dlatego tak istotna jest umiejętność organizowania sobie pracy i mobilność – prawo jazdy i gotowość do podróży.
Nie można też zapominać, że praca inżyniera oceny ryzyka polega na współdziałaniu z zespołem i z klientem. Potrzebne są zatem cechy takie jak: zdolność jasnego wyrażania myśli, łatwość w nawiązywaniu kontaktów, a także umiejętność zachowania profesjonalnej i obiektywnej postawy w różnych sytuacjach.
O nieustannie rozwijającym się zawodzie inżyniera oceny ryzyka opowiada Piotr Sochacki, Kierownik Zespołu Inżynieryjnej Oceny Ryzyka w PZU SA.
Redakcja: Czy inżynierowie oceny ryzyka w PZU się specjalizują?
Piotr Sochacki: PZU może poszczycić się największym profesjonalnym zespołem inżynierów na rynku. Pozwala to na stworzenie komórek eksperckich dedykowanych konkretnym branżom, w których inżynieryjna ocena ryzyka jest kluczowa, czyli takich jak: energetyka, przemysł chemiczny lub nowym zagadnieniom związanymna przykład z elektromobilnością. Ponadto mamy szeroką dywersyfikację pod kątem zagadnień merytorycznych, związanych chociażby z szeroko rozumianą ochroną przeciwpożarową lub przepięciową/odgromową.
R: Skąd czerpiecie wiedzę merytoryczną?
P.S.: Nasza wiedza to kumulacja z wielu obszarów. Z jednej strony składają się na nią kompetencje każdego z naszych inżynierów – specjalistów w swoich dziedzinach, niejednokrotnie z wieloletnim doświadczeniem zawodowym w danej branży przemysłowej. Z drugiej strony mamy unikalne i również wieloletnie doświadczenie PZU oraz naszych światowych reasekuratorów. Kolejny element to efekt ciągłego podnoszenia kwalifikacji zespołu w ramach codziennej pracy, szkoleń, wymiany informacji itd.
R: Pomówmy o trendach. Jak będzie się rozwijać inżynieryjna ocena ryzyka w najbliższych latach?
P.S.: Niewątpliwe wyzwanie w ocenie ryzyka stanowią dynamicznie rozwijające się technologie, przez co bazowanie na historycznych zdarzeniach jest już ograniczone. Dlatego tak ważne są bieżące podnoszenie kwalifikacji i nabywanie nowej wiedzy. Dobrym przykładem jest tu sektor ryzyk nowych technologii,zwłaszcza tych związanych z elektromobilnością czy obszarem IT.
Poza tym rozwój oceny ryzyka wiąże się z wykorzystaniem narzędzi informatycznych na szeroką skalę, w tym AI. Można dziś zadać pytanie, czy audyt w pełni wirtualny, wykorzystujący następców technologii (na przykład VR lub innych, nieznanych jeszcze bliżej rozwiązań)w pełni zastąpi audyt fizyczny. Czy to tylko kwestia czasu?
R: Co najbardziej lubisz w swojej pracy?
P.S.: Możliwość wizytowania największych i najnowocześniejszych przedsiębiorstw działających na polskim i światowym rynku. W pracy spotykam fachowców i profesjonalistów w swoich dziedzinach, często bardzo unikalnych i ekstremalnie ciekawych. Wymiana wiedzy i doświadczeń na taką skalę to rzadka okazja. Druga kwestia, bardziej wewnętrzna, to skala działania PZU oraz kontakty z wiodącymi zagranicznymi reasekuratorami, co daje możliwość korzystania z baz wiedzy o ryzykach i doświadczeniach z całego świata.
Piotr Sochacki
Kierownik Zespołu Inżynieryjnej Oceny Ryzyka w PZU S.A.
Od ponad 25 lat jest związany z branżą ubezpieczeniową. Posiada bogate doświadczenie z zakresu underwritingu, inżynieryjnej oceny ryzyka i likwidacji szkód. Jest autorem wielu publikacji branżowych oraz rozwiązań związanych z inżynieringiem w ubezpieczeniach.
Ⓒ 2008-2024 Grupa MBE sp. z o.o. Wszelkie prawa zastrzeżone.