Reinsurance można przetłumaczyć jako "reasekuracja". Jest to ubezpieczenie, które jedna firma ubezpieczeniowa (cedent) nabywa od drugiej (reasekuratora). Cedent robi to, aby zabezpieczyć się (przynajmniej częściowo) przed ryzykiem wystąpienia poważnych roszczeń. Reasekuracja pozwala firmom ubezpieczeniowym zachować wypłacalność po poważnych szkodach, takich jak katastrofy naturalne.
Istnieją dwie podstawowe metody reasekuracji:
1. Reasekuracja fakultatywna: w jej wypadku każda umowa reasekuracyjna jest zawierana oddzielnie dla konkretnego ryzyka lub polisy ubezpieczeniowej. Obie strony – ubezpieczyciel i reasekurator – mogą swobodnie decydować, czy przyjąć dane ryzyko.
2. Reasekuracja traktatowa: obejmuje ona całe grupy ryzyk zgodnie z wcześniej ustalonymi warunkami. W przeciwieństwie do reasekuracji fakultatywnej, reasekuracja traktatowa nie wymaga oddzielnych negocjacji dla każdej polisy – reasekurator automatycznie przyjmuje do ochrony określone ryzyka ujęte w traktacie.